الزام دوگانه

   خواب نبود هر چند مرز های واقعیت آن قدر ها هم پر رنگ نیست، یا خواب بود؟  سقف که بلند بود، برای دستگاه هایی که بلند هستند. و کفِ استاندارد یعنی سه متر بتن انباشته، کفِ سرخِ سوله، من چه از کار و کارگر می دانستم که شب را در خلوتیِ کارخانه صبح کنم؟ کارخانه رفته ای؟ شیروانی های سوله ها و ماشین ها و بوی روغن، کارخانه ی استاندارد رفته ای؟ برای من عجیب بود، برای من خواب بود، شب را باید در کارخانه الزام دوگانه...

   سرت را که جدا می کردند، صدای ساییدن تیغ تیز بین تنت، بین گردنت، بهترین آدم ها به دست بدترین مردمان کشته می شوند، تو به چه نوایی دل داده بودی که آن ها ضرباهنگ مردنت را جشن می گرفتند؟ ای هم نام من، ای شهید، برادر بخوانم تو را؟ برادر! ای که زنده ای و نزد پروردگارمان، تو هم مرا بخوان، مرگ مرا به دست شنیع ترین آدمی که از آن بالا میبینی بخواه. یا که من دشمن شنیع ترین آدمی که می بینی نیستم؟ یا ک الزام دوگانه...

   من در تیمارستانی به وسعت شهرم زندگی می کنم. بچه دار نمی شدم، مرد نبودم، نه که مردانگی نداشته باشم، کاشت و داشت بود، بلند می شد، برداشت نبود، دانه هایم آفت زده بودند. دکتر هم نرفته بودم که بگویند خودت کرم داری که کرم ها دانه هایت را می خورند. یعنی رفته بودم، نگفته بودند. همسرم بچه میخواست، حرامزاده ی خواهرش را بزرگ کردیم. شهرام، همین شهرامی که سرش را بریدم و با اره برقی خودش - که هیچ وقت فکر نمی الزام دوگانه...